werkveld

Voor de oude Grieken was de polis, de stad, een filosofisch project. Het was de uitdaging een basis te vinden om samen te kunnen leven met anderen dan diegenen die tot je huishouden, je Oikos, behoorden. Je grond en je familie hoorde bij je als je eigen lichaam. Welke langdurige band kon je met vreemden hebben?
Samen leven was daarmee een intellectuele uitdaging. Hoe maak je een gedeelde wereld mogelijk. Het vereiste niet alleen geduld en verdraagzaamheid, maar ook een andere blik op de wereld. Welke kwaliteiten worden van de mens verwacht. Welke spel regels zijn nodig in de polis: welke politiek. Het kernbegrip is zelfbeheersing. Het 'hoofd' helpt de drift van het 'hart' te beteugelen.

waarom publieke ruimte?
Publieke ruimte is door mensen gemaakt. De stad, de polis, bestaat letterlijk uit materie geworden overtuigingen en beslissingen. Het is als het ware een bibliotheek van menselijk handelen. Iedere verandering is een discussie. Die politieke dimensie is een uitdaging en zeer aantrekkelijk.
wat is voor ons publieke ruimte?
Behalve de voor de hand liggende definitie: alle fysieke gedeelde ruimte tussen de private voordeuren is er een efemeer aspect. Het is ook de gedeelde sociale ruimte. Het gebied waar je niet langer een ik of een gekozen wij bent maar deel uitmaakt van een ongekozen collectiviteit. Digitale of mediale ruimte maken daar ook deel van uit. Het ligt daardoor dichter bij het begrip publieke sfeer.

waarom kunst in de publieke ruimte?
Als publieke ruimte gestolde overtuiging is, dan hoort kunst daar een plaats te vinden. Wij geloven dat het tonen van resultaten van het scheppend proces of het scheppend proces zelf een essentiële menselijke waarde vertegenwoordigd. Wij merken dat die aanwezigheid steeds minder vanzelfsprekend wordt. Bezuinigingen zijn daar deels debet aan. De sfeer rondom het belang en de plek van kunsten is ook veranderd.
Het kunst object is niet enige vorm van aanwezigheid. Uit ervaring weten we dat ook het simpelweg tonen van het scheppend proces in werking in de publieke ruimte krachtig communiceert.
Tijdelijke manifestaties als optochten en protesten hebben in de publieke ruimte een belangrijke traditie binnen de vrijheid van expressie.

de juiste aanwezigheid
Betrokkenheid bij de publieke ruimte kan vele vormen hebben. Het zijn niet alleen fysieke interventies. Het is ook deelnemen aan debatten, publiceren. Of deelnemen aan de politieke besluitvorming.

De publieke ruimte kent vele betrokken partijen en is divers. Daarom zijn er geen vaste gedeelde waarden. Er is zelfs geen platform waar succes of falen van beleid of plannen breder wordt beoordeeld of besproken. Over geslaagd of mislukt bestaat geen consensus.

Door de afwezigheid van dat algemeen kader en de veelvormigheid van onze ingrepen kan de indruk van willekeur ontstaan.
Daarom hebben we zelf criteria ontwikkeld waarmee we kunnen beoordelen wat we doen . Dat begint met je positie begrijpen en valideren. Vervolgens je ambities helder formuleren. Met die uitgangspunten een plan maken en een geschikte uitvoeringspraktijk kiezen. Deze criteria geven ook houvast bij lessen en workshops. Voor de concrete voorbeelden verwijzen naar de documentatie.